Öykü: Peri Kızı'ndan Hikayeler & Dert Okyanusu Metaforunu Anlamayıp Gerçekten Ölen Aptal

Zor durumlardan nasıl çıkabileceğini bilemeyenlere

- Not: Ben de bilmiyorum

Güneş batmak üzere, gökyüzündeki kızıllıklar beni gülümsetiyor. Aslında bu gülümsemeye duyulmayan bir çığlık eşlik ediyor. Ruhum, kurtarılmak için can çekişiyor. Bir okyanusun ortasındayım. Bu, bir metafordan olabildiğince uzak bir gerçek. Her yanım ıssız. Sadece sonsuz mavilik var. Her hücrem bu mavilik ile kuşatılmış, nereye baksam mavi.

Buraya nasıl geldiğimi düşünüyorum. Bir gemide mi yoksa bir uçakta mı olduğumu hatırlamıyorum. Bir yerde olup olmadığım bilgisini bile anımsayamıyorum.

Hayatım, zihnimin her yanını kaplıyor. Duyuyor, hissediyorum. Duygular içinde boğuluyorum. Son saniyelerimin farkındayım.

Düşünüyorum.

Bir kez daha.

Üşenmeden.

Çünkü yapacak hiçbir şeyim yok. Bacaklarım ve kollarım çırpınmaktan yorulmuş. Durmadan yüzüyorum, sanki bir yere varabilecekmişim gibi.

Eve gitmek istiyorum. Evimi hatırlıyorum. Güneş biraz daha uzaklaşıyor benden. Su her geçen saniye daha da üşütüyor bedenimi. Yüzüyorum, bir yere varmam gerek.

Oysa, nereye gittiğimi bilmiyorum. Sadece hissediyorum. Bir kulaç daha diyorum. Küçük, aciz, çelimsiz bedenimle; sonsuz büyüklükteki, derin, dalgalı okyanusu yeneceğime inanıyorum.

İnancımın, bütün zorlukları yeneceğine inanıyorum.

Zihnimde birkaç cümle yankılanıyor: Derdin rengi mavidir. Kafamızı kaldırıp baktığımızda sonsuz olduğunu görürüz oysa ayaklarımızın altında farklı bir dünya var.

Zihnimdeki ses kayboluyor, ayaklarımın altına bakıyorum ama ayaklarımı bile göremiyorum.

Her. Yer. Mavi.

Bir kulaç daha atıyorum. Aslında hiçbir yere gitmiyorum. Burada kalmak istiyorum. Kulaç atarak okyanustan kurtulamayacağımı biliyorum. Yine de çabalamak istiyorum.

Mavilik daha da parlaklaşıyor. Güneş bile kızıllığını maviye çeviriyor. Yeniden doğmaya başlıyor, oysa daha batmamıştı bile.

Güneş yükseldikçe ben alçalıyorum.

Alçaldıkça.

Mavi.

Beni.

Hapsediyor.

Gülümsüyorum.

Ve artık ısındığımı hissediyorum. Kulaç atmıyorum, çabalamıyorum.

Nefes,

Nefes almıyorum.

 06.05.25